
گلیم دست بافت، یکی از هنرهای سنتی و باستانی ایران است که به عنوان نمادی از فرهنگ و هویت ایرانیان شناخته میشود. این هنر، عمدتاً در مناطق مختلف ایران، به ویژه در نواحی کردستان، آذربایجان و اصفهان، رواج دارد.
گلیمها معمولاً از نخهای پشمی، پنبهای یا ابریشمی بافته میشوند و بیشتر برای تهیه فرشها، پوششهای زمینی، دیوارپوش و حتی به عنوان زیورآلات استفاده میشوند. مشخصههای اصلی گلیم، طرحها و رنگهای آن است که هر کدام نماد یک مفهوم و داستان خاص هستند.
گلیمهای دست بافت به دو نوع اصلی تقسیم میشوند: گلیم ساده و گلیم نقش برجسته. گلیم ساده عموماً طرحهای ساده و هندسی دارد، در حالی که گلیم نقش برجسته بهواسطه استفاده از تکنیکهای بافت متفاوت و ترکیب رنگی غنی به تصاویری از طبیعت و زندگی روزمره تبدیل میشود.
این هنر نه تنها ابزاری برای تزیین است، بلکه به عنوان وسیلهای برای بیان فرهنگ و ارزشهای اجتماعی مردم هر منطقه نیز عمل میکند. هر گلیم نمایانگر تاریخچه، جغرافیا و زندگی مردم بافنده است.
با ظهور تکنولوژیهای جدید و ورود ماشینآلات به صنعت بافت، گلیم دست بافت هنوز هم به عنوان یک هنر اصیل و سنتی ارزشمند شناخته میشود. مردم به دلیل احساسات و عشق در بافت گلیم، حاضرند برای آن هزینه بیشتری پرداخت کنند.
در نهایت، گلیم دست بافت همواره یک اثر هنری با ارزشی است که نه تنها در دکوراسیون منزل مورد استفاده قرار میگیرد، بلکه به عنوان سرمایهای فرهنگی و هنری حفظ میشود.